Verslag Mariken 

Ik heb meer genoten van de voorstelling Mariken dan ik van te voren dacht dat ik zou doen. Het stuk ging over een meisje die bij haar oom Gijsbrecht woonde. Ze was een puber en kon gek worden van haar oom. Toen ze aankwam bij haar tante kreeg ze ook nog eens een volle lading kritiek over zich heen en werd ze overstuur. Toen ontmoette ze andere leeftijdsgenoten die zich als 'rebels' gedroegen en besloot zij met hen te vertrekken naar Berlijn. Mariken heeft hiermee veel dingen gedaan die niet hadden gemogen. Wanneer ze terugkomt vraagt ze om vergiffenis. Uiteindelijk heeft ze die kunnen krijgen met dus het moraal van het verhaal: 'hoe erg een mens ook zondigt, hij altijd vergiffenis kan krijgen". 

Ik vond dat het verhaal heel amuserend naar de tegenwoordige tijd is gebracht. De voorstelling bevond veel muziek wat ik ook erg vermakelijk vond en denk daarbij dat muziektheater de stijl van de voorstelling had kunnen zijn. Maar hier heb ik twijfels aan want het verhaal kwam voort uit een tekst van vroeger die volgens mijzelf een nog belangrijkere rol speelde dan de muziek. Daardoor denk ik aan teksttoneel die de stijl van de voorstelling had kunnen zijn. Ik beslis hieruit dat de stijl van de voorstelling met name teksttoneel was maar ook  wat van de stijl muziektheater met zich meenam. 

Het theaterstuk had veel inhoud. De vijf w's waren duidelijk en goed in voorstelling gebracht, verder was de verhaallijn leuk om te volgen. Ook in het stuk werd de beweging evident  uitgedrukt. Bijvoorbeeld bij boosheid was er sprake van grote gebaren en een gefrustreerde mimiek en toen Mariken en de 'vreemdelingen' zich als "rebels" gedroegen kwam er veel gestamp en duidelijke beweging dat ze zich gevaarlijk opstelden. Hetzelfde geldt voor het stemgebruik waarmee ze veel emoties goed hebben uitgedrukt. Bij blijheid kwam er een zachte hoge stem naar boven en bij boosheid was de stem veel luider en sneller pratend. Wat ik heel leuk vond aan dit stuk was dat het gericht was op het publiek, er was geen sprake van een 'vierde wand'. Sterker nog, zijn een paar acteurs even bij ons op schoot komen zitten. Dit maakt dat er natuurlijk geen sprake was van een naturalistische speelstijl. Verder was de manier waarop de acteurs zich verplaatsten en opstelden naar mijn mening soms wat afwisselend. Een paar keer werd er een stukje geacteerd waarin er niet per se heel veel verplaatsing was, maar heel vaak kwam er dan daarna weer een stukje waarin ze op het podium druk heen en weer renden, op en neer sprongen of stonden te dansen. Dit vond ik vaak net te chaotisch worden. Tot slot was er gebruik gemaakt van een goede theatervorming. Er waren een paar decorstukken gezet voor verbeelding van de omgeving, met de kleding maakten ze duidelijk in welke rol er gespeeld werd, met geluid zorgden ze voor een bepaalde sfeer en ze maakten veel gebruik van rekwisieten.

Kortom deze voorstelling voldoet onmisbaar aan alle kenmerken van theater. Ik heb veel genoten van deze avond en het stuk was naar mijn menig een groot succes!