Kunstautobiografie Francesca Houben
Ik heb zelf in mijn verleden veel waarde aan kunst gehecht. Ik heb het dan vooral over de kunst in dans, met name klassiek ballet.
Ik ben student geweest van de Nationale Ballet Academie (vooropleiding van Het Nationaal Ballet) vanaf groep 6/7 tot aan de tweede klas van de middelbare school maar danste (amateuristisch) al vanaf mijn tweede levensjaar. Dans is voor mij altijd al een passie geweest.
Na de eerste klas ben ik met de opleiding gestopt wegens vele redenen. Voorbeelden daarvan is het hele zware werk en schema dat je moet volhouden wat mij gewoon te veel werd. Ook moest je alles kunnen overhouden voor ballet; je schoolopleiding en buitenschoolse activiteiten deden er op een gegeven moment gewoon niet meer toe. Verder gaven ze later aan dat ik fysiek de proporties voor klassiek ballet moeilijk zou gaan halen, maar wel had ik het balletexamen weer gehaald. Kortom, ik kreeg genoeg redenen om met dit leven te stoppen maar het bleef de moeilijkste keuze die ik moest maken.
Tijdens mijn opleiding van het Nationaal Ballet, ben ik meerdere keren uitgekozen om een kleine rol te mogen spelen en werkelijk deel te mogen nemen met producties van Het Nationaal Ballet. Waarvan Don Quichot, Sleeping Beauty, het Zwanenmeer en de introductie van het Gala. Ook al waren het soms maar vrij kleine kinderrollen, het bleef elke keer weer een droom die uitkwam. Niet alleen voelde ik mij heel vereerd maar ook belandde ik in een sprookje tussen mijn idolen die met mij mijn passie deelden voor een publiek van duizenden mensen met het prachtige decor en het live-orkest. Hier komen we weer terug op kunst. Het prachtige decor op het podium, de indrukwekkende mooie kostuums en make-up deden mijn ogen wonderen. En terugdenkend aan het orkest dat de klassieke muziek al je emoties liet uiten en je een gevoel kreeg wat onbeschrijfelijk is.
Zonet heb ik mijn grootste passie en interesse voor kunst beschreven: dans, muziek, decor (architectuur o.a.), kap en grime (make-up) en kostuums. Bij kostuums kom ik op het onderwerp mode. Ik ben ontzettend dol op mode. Mode probeer ik te gebruiken door mijn innerlijk naar buiten te brengen, dus verwerkt in mijn kleding bv.. Ik wil dat mijn kleding kan laten zien hoe ik mij wil laten overbrengen tot iemand anders. Veel interesse heb ik in mode en ik vind het een super leuk onderwerp maar mijn passie is het ook weer net niet.
Kunst die je vaak in musea ziet zoal schilderkunst, beeldhouwkunst, installatiekunst etc. interesseert mij veel minder, hoewel er wel veel teken- en schilderkunst in mijn familie zit. Tekenen vind ik verder hartstikke leuk om te doen maar verder heb ik er niet veel interesse voor. Ik ben wel vaak in aanraking gekomen met deze kunst doordat veel familieleden er dus wel veel interesse in tonen.
Mijn vakanties bevinden zich vaak in het buitenland met andere culturen. Hierin wil ik me vaak wel in verdiepen. Ik vind het namelijk bijzonder hoe andere culturen zich ontwikkelen in vergelijking met ons. In het buitenland bezoek ik daarom wel vaker musea maar dat gaat dan meestal meer over de geschiedenis of kenmerken van die culturen daar.
In deze autobiografie heb ik mijn passies en interesses in bepaalde kunst proberen te omschrijven, ook heb ik verteld wat mij minder interesseert. Na dit geschreven te hebben heb ik mij veel meer opengesteld aan wat kunst nou precies is en heeft het mij herinnert wat mijn passies zijn en waar ik veel waarde aan hecht in de kunst.
CAMBRIDGE
'The Museum of Archaeology and Anthropology'
Dit museum van de archeologie en antropologie leek mij uit de keuzes het meest interessant en daarnaast heeft het dan ook alles met cultuur te maken. Archeologie is namelijk de wetenschap die de cultuur van het verleden onderzoekt. Je leert over de samenlevingen uit het verleden en het belang ervan voor de wereld van nu. De archeologie wordt bestudeert door middel van opgravingen en schriftelijke bronnen. In dit museum zijn dan ook sommige opgravingen in tentoonstelling gezet. Naast de tentoonstelling worden er ook lessen gegeven over de geschiedenis, theorie en en wordt practica gegeven met opgegraven artefacten. Antropologie is de wetenschap die de mens in al zijn aspecten bestudeert, zowel fysiek als cultureel. Het gaat hierbij wel vooral om het heden en niet het verleden. Maar door deze wetenschap leren wij beter hoe onze samenleving werkt, hoe het komt dat we op bepaalde manieren reageren op elkaar (gedrag) maar ook hoe wij fysiek in staat zijn. Je kan nu wel bedenken dat er dus een sterk verband ontstaat tussen archeologie en antropologie. Deze twee wetenschappen hebben vooral veel werking op elkaar. Archeologie helpt namelijk de antropologie met het verklaren van onze samenleving nu, terwijl de antropologie de ander helpt door ze samen te vergelijken en met logica kunnen verklaren hoe de samenleving hoogstwaarschijnlijk dan was in het verleden.
Cultuur is het geheel van gebruiken en gewoonten dat bij een volk hoort en dat is wat 'The Museum of Archaeology and Anthropology' bestudeert en presenteert aan ons als bevolking.

'King's College'
Dit was de enige college waar we een rondleiding kregen door de kapel en op het terrein. Ik was diep onder de indruk van de college, eerst met name de kapel. Het was prachtig om te zien hoe alles zo gedetailleerd is gemaakt. Het werd ons vertel dat de bouw van dit gebouw een hele eeuw heeft geduurd, maar dat was het zeker waard! Elk kleine stukje was weer anders en alles had wel een andere betekenis, er was nagedacht over elk klein detail en dat is wat ik daaraan zo indrukwekkend vond. Verder kregen we de buitenkant van de twee gebouwen te zien, waarvan er een was waar er werd geslapen en in de andere gegeten en bepaalde activiteiten plaatsvonden. Er werd verteld over de college dat er een diverse groep van culturen en interesses is, hij noemde het een 'social mix'. Dit is wat mij aansprak. Om met zo veel verschillende culturen op een campus te zitten waarvan iedereen ook nog eens verschillende interesses heeft vind ik bijzonder en dat lijkt mij fantastisch. De mogelijkheid om zoveel te leren over andere culturen en de totaal andere verhalen en onderwerpen die je bespreekt met een persoon lijkt mij geweldig interessant. Ook leef je dan in een wereld met acceptatie en interesse voor elkaar, dat is een sfeer die mij heel erg aanspreekt aan daarom was ik na zijn woorden 'social mix' meteen diep onder de indruk van deze college.

^ King's College Chapel
'The Backs'
The Backs staat voor het park waar alle colleges van achter bij elkaar komen. Je kan dus wel bedenken dat dit 'de meeting-point' voor alle studenten van de colleges zal zijn. Een mooie plek is het wel. Dit park ligt namelijk aan de rivier: River Cam. Aan de overkant van deze rivier staat Clare College. Dit is een prachtig gebouw wat het park bijzonder maakt vanwege het dus mooie uitzicht op de rivier en college. Terug over de meeting-point, begrijp je vast wel dat hier dus vaak veel studenten hangen bij mooi weer. Hierdoor zouden we het park nu cultureel kunnen noemen. Het namelijke wel de plek waar de leerlingen van verschillende colleges met elkaar socialiseren en hun verhalen delen en natuurlijk herinneringen met elkaar kunnen maken. Zo zie je maar hoe een park een groot cultureel aspect kan krijgen.

'St Benet's Church'
The St Benet's Church is de oudste kerk van Cambridge. Deze kerk is katholiek en is elke dag open voor mensen die een stille plek zoeken in de drukke stad. De kerk heeft natuurlijk veel met cultuur te maken. Waar je in gelooft behoort namelijk tot je normen en waarden, wat weer slaat op het begrip cultuur. Er werd beschreven dat er mensen naar deze kerk komen die veel diverse achtergronden hebben en dat geeft iets heel moois aan een kerk. God brengt namelijk een boodschap om elkaar te accepteren en elkaar te helpen, wat vrede creëert. Dit is (vind ik) waar een kerk om draait. Ook helpt deze kerk mensen zonder woonplek en bieden daarbij verzorg, een slaapplek en eten aan. Dit is niet de enige kerk die hier mee bezig is want de St Benet's Church werkt samen met de andere kerken van Cambridge. Dit is ook bijzonder aan die kerken en het laat zien dat God heeft gezegd om iedereen te accepteren en elkaar te helpen in het leven. Dit geloof brengt een streven naar een vredige cultuur in de wereld en dat het al een streven is, is al fantastisch vind ik. Zelf ben ik ook katholiek opgevoed dus hecht ik ook veel waarde aan de kerk en zijn streven.

Jeff Wall
-
Jeff Wall zijn foto’s lijken op het eerste gezicht documentaire foto’s te zijn, je denkt een momentopname van de ware werkelijkheid te zien. Soms is het lastig te bepalen bij een foto wat echt is en wat niet, maar als je beter kijkt, zie je dat in zijn foto’s een spanning zit: iets lijkt niet te kloppen. Het gaat om persoonlijke herinneringen die Jeff op de foto’s probeer vast te leggen. Iedere foto is nauwkeurig in scène gezet en vervolgens digitaal bewerkt, om de oorspronkelijke ervaring zo werkelijk mogelijk vast te leggen. Bij de foto ‘Boy falls from tree’ gaat het om een jeugdherinnering van hem, als klein jongetje die uit een boom valt. Het zou wel erg toevallig moeten zijn geweest, als Wall per toeval precies dit moment zo had kunnen vastleggen in deze omgeving en dat de foto dan ook nog eens heel scherp is. Er zouden wel veel meer foto’s moeten zijn gemaakt om dit perfecte plaatje te krijgen.
- Jeff bedoelt hier, dat dit niet alleen voor hem een herinnering uit zijn jeugd is, maar voor heel veel andere mensen ook. Bijna iedereen heeft als kind in bomen gespeeld en in de tuin en bij heel veel mensen is het ook voorgekomen dat er toen bij het spelen iets mis ging. Iemand valt bijvoorbeeld uit een boom, iemand struikelt en valt hard , noem maar op. Bijna iedereen die naar deze foto kijkt, zal denken aan zijn/haar jeugd. Jeff bootst dus niet allen zijn jeugdherinnering na, maar ook die van miljarden anderen.
12. Fotografen die werkelijkheid manipuleren
--------------
Maartje Roos
De fotograaf Maartje Roos heb ik uitgekozen na deze foto gevonden te hebben. Ik vond dit een duidelijke foto van manipulatie met de werkelijkheid. Wat deze foto namelijk wilt uitdrukken is de warme, knusse en gezellige sfeer van kerst tijdens de koude winter. Je kan wel zien dat de foto in scene is gezet door bijvoorbeeld de perfectie die de foto heeft met de symmetrie van de bomen en het raam en daar tussen het perfecte plaatje van een kerstavond me de kerstboom en het gezellige avondeten met je familie. Het zou bijna niet kunnen dat deze foto spontaan is gemaakt door een fotogaaf die langsliep. Je kan ook zien dat de foto digitaal bewerkt is door het buiten zo koud mogelijk te maken waardoor de sfeer van binnen nog warmer wordt uitgedrukt. Ik vind dat er knap over is nagedacht omdat het duidelijk een beeld is van de perfect ‘gezellige’ kerstavond waarvan je hoopt dat je eigen kerstavond er ook zo zal uit zien maar het stiekem dus eigenlijk in scene is gezet en bewerkt en het dus niet de echte werkelijkheid is. Ook zorgt de foto ervoor dat mensen zin krijgen in kerst en een warm gevoel krijgen bij deze foto wat dus op de manipulatie van deze foto komt. Ik ben hiervan diep onder de indruk.

----------------
Henry Faber
Ik heb de fotograaf Henry Faber uitgekozen, na wat van zijn werk te hebben bekeken. Je ziet goed aan deze foto dat het niet helemaal de werkelijkheid laat zien. Je ziet duidelijk dat er vooraf goed is nagedacht over de setting en over de pose van de man. Het heeft waarschijnlijk ook veel tijd gekost om dan precies deze goede shot te krijgen. Wat mij ook meteen opviel, was dat achteraf deze foto digitaal bewerkt is. De foto’s die Henry Faber maakt zijn vaak opdrachten van bijvoorbeeld bedrijven. Het resultaat dat Henry wilt bereiken met zijn werk, is een foto die eruit springt, een die opvalt, een die anders is dan je concurrenten. Er zit een bepaalde sfeer in de foto’s, een die past bij de wensen van de klant.

---------------
Jeffrey Verhoeven
Ik vond deze foto van Jeffrey Verhoeven zeer indrukwekkend. Het is een hele unieke foto, waar je, als je er lang naar kijkt, beetje gaat zoeken naar welk gevoel deze foto je eigenlijk geeft. Het geeft namelijk een beetje een deprimerend gevoel door de ruimte, maar dan door de lichtinval, gaat dat gevoel ook weer een beetje weg. Je kan duidelijk zien dat deze foto in scene is gezet. Dit is niet een situatie die je zomaar in werkelijkheid zal tegenkomen. De fotograaf wil met deze foto een bepaald gevoel en beeld creëren. Het heeft vast lang geduurd, voordat hij het perfecte plaatje had geschoten die hij in gedachten had. Het gaat bij Jeffrey vooral om de beleving van het moment weer te geven in een perfect beeld. De focus heeft Jeffrey op deze foto goed weten te leggen op de twee mannen, namelijk door de lichtval. Hij heeft de mannen waarschijnlijk instructies gegeven, welk gevoel zei moeten overbrengen. Dan heeft Jeffrey er speelblokken bij gezet, wat hij daarmee precies wilt bereiken, ben ik nog steeds niet achter.

‘The Wait’
Hoe het is om vluchteling te zijn uit een omgeving waar het niet meer veilig is.
Emil Langballe
2016
Na de trailer van deze documentaire gezien te hebben, kreeg ik al een beeld over het onderwerp. Ik was geschrokken van de trailer en verwachtte daarom ook dat de film heftig zou zijn. Ik was hierdoor erg benieuwd naar de afloop van deze documentaire en of ik met een gerust gevoel de zaal weer kon uitstappen.
De documentaire gaat over een gezin dat is gevlucht uit Afghanistan naar Denemarken. Rokhsar, een van de dochters, voelt zich thuis in Denemarken en is na vier jaar volledig geïntegreerd. Maar zij en haar gezin worden bedreigd Denemarken te verlaten omdat de autoriteiten niet geloven dat het gezin gevaar zal lopen in Afghanistan. Rokhsar spreekt als enig familielid Deens en communiceert daarom met de advocaten en immigratiedienst. Hun lot ligt dus is haar handen... De film volgt haar op de voet en hoe ze hiermee worstelt.
Ik vond dat de documentaire deed aan mijn verwachting omdat ik de de film heftig vond maar ik wel met een gerust gevoel de zaal uit ben gestapt zoals ik hoopte, doordat het blijkbaar later goed is afgelopen.
Het stuk waar Rokhsar op internet keek hoe het in Afghanistan verliep, had vooral impact op mij omdat je zag welke nare dingen er gebeurden daar en hoe bezig Rokhsar daarmee was waardoor ze niet goed kon slapen.
Ik denk dat de makers van de documentaire mensen hiermee besef wilde laten krijgen voor de angst die vluchtelingen hebben en wat het met hun doet en ook hoe zij moeten worstelen met de autoriteiten. Dit is wat ik speciaal vond aan de film omdat ik dus ook dit besef kreeg hierdoor.
Ik was diep onder de indruk van de film vooral hoe goed ze de realiteit ervan hebben kunnen vastleggen. Ik vind het natuurlijk wel een heftig onderwerp, maar was verrast hoe dit is meegebracht in beeld en dat je tijdens de film mee gaat met de gedachten van Rokhsar en hoe zij worstelt hiermee. Ik vond het wel jammer dat het eind onduidelijk was over hoe het was afgelopen.
Je kon goed merken dat Rokhsar Afghaans is door de taal die ze met haar gezin sprak, de etensgerechten en de hoe ze in het huis bijvoorbeeld vaak op de grond zaten. Wel is Rokhsar inmiddels Deens geworden omdat ze helemaal geïntegreerd is in de Deense cultuur met de taal, gewoontes en sport.
Ik vond het een teleurstelling dat de film zo eindigde omdat omdat je tijdens het verloop van de film toch wel hoopt dat het goed komt. Daarom zou het volgens mij beter zijn voor het publiek als het goed eindigt. Maar misschien is het ook wel juist goed omdat het de documentaire nog realistischer maakt.
Ik denk dat het nu goed gaat met de familie en dat de rest van het gezin zich nu ook integreren in de Deense cultuur.
Veel meer mensen weten na deze documentaire veel meer over Rokhsars persoonlijke leven. Dit kan veel nadelen hebben voor de manier hoe mensen met haar omgaan nadat ze ook bijvoorbeeld weten dat ze zelfmoordneigingen had. Wel kan het ook voordelen opleveren zodat meer mensen besef krijgen voor wat de effecten zijn op zo’n kind na het vluchten van geboorteland en er kan meer steun gegeven worden aan haar.
De rol van Rokhsar zal denk ik voorlopig blijven als lerares voor haar moeder, maar zodra haar ouders ook volledig geïntegreerd zijn, zal haar rol voor verantwoordelijkheid weer omdraaien naar de ouders.
Maak jouw eigen website met JouwWeb